چشم مست

سلام،

با اجازه شما امروز تصنیفی از مرحوم علی اکبر خان شیدا هنرمند بزرگ اوایل قرن ۱۴ شمسی را تقدیمتان می‌کنم که آقای شجریان آن را در قالب کنسرت افشاری در وین اجرا کرده و در آلبوم آرام جان عرضه شده است.

دوش که آن مه‌لقا، باوفا، خوش ادا، باصفا

از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست

باز مرا سوی خود می‌کشد، می‌برد، می‌زند

با دو چشم مست، ابرویش پیوست

آتشی در دلم سر زد،

زان رخ همچو آذر زد

سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم

کشته عشقت منم، ای صنم

بد مکن،

بیش از این ظلم بی حد مکن

دوش که آن گرد، گرد گنبد مینا

آبله‌گون شد دو چشم من ز ثریا

تند و غضبناک، سخت و سرکش و توسن

از در مجلس برآمد آن بت رعنا

روی سپیدش برابر مه گردون

موی سیاهش پسر عم شب یلدا

لعبت شیرین، ترش اگر که ننشیند

مدعیانش طمع برند که آن حلوا