آه باران

سلام، روزگارانتان قرین شادکامی و تندرستی باد.

اجازه دهید در این فرصت شعری از شادروان فریدون مشیری را که آقای شجریان آن را در مایه دشتی اجرا و در آلبوم آه باران عرضه نموده‌اند، تقدیم نمایم. نام آلبوم نیز از همین شعر برداشت شده‌است. یادآوری می‌کنم از این شعر اجرایی دیگر نیز وجود دارد که در مراسم یادبود شادروان مشیری با همنوازی حسین علیزاده انجام شده است.

ریشه در اعماق اقیانوس دارد شاید

این گیسو پریشان کرده، بید وحشی باران

یا نه، دریایی است گویی واژگونه بر فراز شهر

شهر سوگواران

هر زمانی که فرو می‌بارد از حد، بیش

ریشه در من می‌دواند پرسشی پیگیر با تشویش

رنگ این شب های وحشت را

تواند شست آیا از دل یاران؟

چشم‌ها و چشمه‌ها خشکند، روشنی‌ها محو در تاریکی دلتنگ

همچنان که نام‌ها در ننگ

هرچه پیرامون ما غرق تباهی شد

آه باران ای امید جان بیداران

بر پلیدی‌ها که ما عمریست در گرداب آن غرقیم

آیا چیره خواهی شد؟