آرام جان

سلام. اوقاتتان به خیر و نیکویی
دوستداران استاد شجریان نیک به یاد دارند که ایشان با همراهی گروه آوا در سال 1377 و در وین کنسرتی برگزار کردند که بعدها آلبوم آن با نام آرام جان به عرصه هنر و ادب عرضه شد. اکنون تصنیفی از عارف قزوینی را تقدیمتان می‌کنم که در این اثر و در افشاری اجرا شده و نام آلبوم نیز از همین تصنیف برگرفته شده است. همنوازان این اجرا داریوش پیرنیاکان، سعید فرجپوری، همایون شجریان، محمد فیروزی، بهزاد فروهری، جواد بطحایی بوده‌اند:

دلم را بردی، به که گویم باز

غمم نخوردی، ز چه جویم باز

سرو روانم، آرام جانم

بی تو نمانم، دردت به جانم

گر یار من برافکند از رخ، نقاب رویش

عالم به هم بر می‌زند از انقلاب مویش

سرو روانم، آرام جانم

بی تو نمانم، دردت به جانم

چشم مست

سلام،

با اجازه شما امروز تصنیفی از مرحوم علی اکبر خان شیدا هنرمند بزرگ اوایل قرن ۱۴ شمسی را تقدیمتان می‌کنم که آقای شجریان آن را در قالب کنسرت افشاری در وین اجرا کرده و در آلبوم آرام جان عرضه شده است.

دوش که آن مه‌لقا، باوفا، خوش ادا، باصفا

از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست

باز مرا سوی خود می‌کشد، می‌برد، می‌زند

با دو چشم مست، ابرویش پیوست

آتشی در دلم سر زد،

زان رخ همچو آذر زد

سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم

کشته عشقت منم، ای صنم

بد مکن،

بیش از این ظلم بی حد مکن

دوش که آن گرد، گرد گنبد مینا

آبله‌گون شد دو چشم من ز ثریا

تند و غضبناک، سخت و سرکش و توسن

از در مجلس برآمد آن بت رعنا

روی سپیدش برابر مه گردون

موی سیاهش پسر عم شب یلدا

لعبت شیرین، ترش اگر که ننشیند

مدعیانش طمع برند که آن حلوا