سلام،
بهارانتان به سبزی و نیکویی باد.
اجازه دهید اولین یادداشت سال جدید را اختصاص دهم به آلبوم قاصدککه متاسفانه هیچگاه منتشر نشد و همواره باید از عدم انتشار آن با آه و دریغ یاد کرد (خصوصا آن که آخرین اثر مشترک استاد شجریان و شادروان مشکاتیان بود) ۵ قطعه از دوبیتی‌های بابا طاهر را که توسط آقای شجریان در دشتی اجرا شده است، تقدیم حضورتان می‌کنم و خاطره پرویز مشکاتیان را گرامی می‌دارم:
بمیرم تا تو تشنه تر نبینی
شرار آه پر آذر نبینی
چنان از آتش عشقت بسوزم
که از ما رنگ خاکستر نبینی
اگر چون نور، صد صورت پذیرم
به هر صورت، به دل، نقش تو گیرم
تو تا عهد منی هرگز نخوابم
تو تا عهد منی هرگز نمیرم
ز دل مهر رخ تو رفتنی نیست
غم عشقت به هر کس گفتنی نیست
ولیکن سوزش عشق و محبت
میون مردمان بنهفتنی نیست
دل ار مهرت مورزه پس چه ارزه
نخواهم دل که مهر تو نورزه
گریبون، هر که از دستت کنه چاک
به صد عالم، گریبون وا بیرزه
برندم همچو یوسف گر به زندان
و یا نالم به غم، چون مستمندان
اگر صد باغبان، خصمی نماید
مدام آیم به گلزار تو خندان