سلام،
در روزهای پر تلاطمی برای اقتصاد کشور قرار داریم. امید دارم که این روزهای متلاطم هرچه زودتر به ساحل آرامش برای همه ایرانیان برسد. اجازه دهید فارغ از این اوضاع اثری از استاد شجریان را تقدیم کنم که در آلبوم چاوش عرضه شده است. شعر این اثر از شادروان ابوالقاسم لاهوتی است که در سال 1334 در مسکو سروده شده است و آهنگسازی آن را جناب جلیل عندلیبی بر عهده داشته اند و در مایه دشتی اجرا شده است. نکته جالب و البته تاسف آور این است که در پخش این اثر از رسانه های جمهوری اسلامی، عبارت میهن ای میهن با کج سلیقگی تمام، حذف شده است.
تنیده یاد تو در تار و پودم میهن ای میهن
بود لبریز از عشقت وجودم میهن ای میهن
تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی
فدای نام تو بود و نبودم میهن ای میهن
فزون‌تر گرمی مهرت اثر می‌کرد چون دیده
به حال پر عذابت می‌گشودم میهن ای میهن **
به هر مجلس به هر زندان، به هر شادی به هر ماتم
به هر حالت که بودم با تو بودم میهن ای میهن
اگر مستم اگر هشیار، اگر خوابم اگر بیدار
به سوی تو بود روی سجودم میهن ای میهن
به دشت دل، گیاهی جز گل رویت نمی‌روید
من این زیبا زمین را آزمودم میهن ای میهن **
** این ابیات در آواز نیامده است.
سلام، فرا رسیدن ماه بهمن بر شما گرامی
بهمن ماه برای آنان که حال و هوای بهمن 57 را دیده‌اند، چهره‌ای بس متفاوت دارد. فارغ از هرگونه دیدگاه سیاسی اجازه دهید اثری از جناب استاد شجریان را تقدیم کنم که همواره از جمله خاطره‌انگیز ترین آثار ایشان است .شعرگونه‌ای از برزین آذرمهر که بسیاری معتقدند همان استاد مشکاتیان است. آهنگساز این اثر نیز جناب مشکاتیان بوده و توسط گروه عارف در سال 1358 در کنسرت دانشگاه ملی و در بیات اصفهان به اجرا درآمده و در آلبوم چاوش 7 عرضه گردیده است. سنتور پرویز مشکاتیان، نی جمشید عندلیبی، تار حسین علیزاده و فرخ مظهری، بربط محمد فیروزی، کمانچه اردشیر کامکار سازهای اجرای این اثر بوده‌اند. در سال 1389 نیز در جریان کنسرت بزرگ دوبی این اجرا که با همخوانی مژگان شجریان همراه بود، غوغایی برانگیخت.
همراه شو عزیز،
تنها نمان به در،
کاین درد مشترک،
هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود
دشوار زندگی،
هرگز برای ما،
بی رزم مشترک آسان نمی‌شود
سلام به همه دوستداران ساحت ادب و شعر پارسی،
در سال‌های آغازین انقلاب که امید وافری به اعتلای موسیقی اصیل می‌رفت، گروه شیدا با همت استاد لطفی، استاد شجریان، استاد علیزاده و همراهی استاد ابتهاج (سایه) به خلق آثاری فاخر پرداختند که با گذشت بیش از سی سال از آن و هجوم انواع آثار موسیقایی ایرانی و خارجی، همچنان جایگاه رفیع و ارزنده خود را حفظ کرده‌اند. آثاری همچون نی نوا، سپیده، به یاد عارف و... از جمله این آثار بی‌بدیل به شمار می‌رود. با اجازه از محضر شما امروز تصنیف خاطره‌انگیز جناب سایه در وصف عارف قزوینی را که در آلبوم چاوش شماره 1 که بعدها به به یاد عارف هم عرضه و در بیات زند اجرا شده است، تقدیم می‌کنم و خاطرنشان می‌سازم این اثر عینا در برنامه گلهای تازه 190 نیز اجرا شده است:
بنشین به یادم شبی،
ترکن از این می لبی،
که یاد یاران خوش است
یاد آور این خسته را،
این مرغ پر بسته را،
یاد بهاران خوش است
مرغی که زد ناله‌ها،
هر نفس در قفس،
عمری زد از خون دل،
نقش گل بر قفس،
یاد باد
ای بلبلان
چون در این چمن،
رفت ز گل اثر،
زین پاییز یاد آرید
چون بر دمد،
آن بهار خوش،
در کنار گل،
از ما نیز یاد آرید
عارف اگر در عشق گل،
جان خسته بر باد داد،
بر بلبلان درس عاشقی،
خوش در این چمن یاد داد
چو بایدت دوباره گل
پروا مکن چون به جان از سر،
از خود آزاد
سلام،
دوستان همراه، حتما نیک می‌دانند که در اوایل پیروزی انقلاب آلبومهایی با همکاری هنرمندان انقلابی با عنوان چاوش منتشر می‌شد. از جمله آثار موجود در این آلبومها سرودی است با آهنگسازی حسین علیزاده و سروده ا. سپهر که احتمالا همان احسان طبری تئوریسین معروف حزب توده است و توسط جناب شجریان در چهارگاه اجرا شده و در آلبوم چاوش 7 منتشر گردیده است:
ایران خورشیدی تابان دارد
با جان پیوندی پنهان دارد
مهرش جاویدان با دل پیمان دارد
دل پاس پیمان دارد تا جان دارد
رسم فریاد و افغان بگذار
بانگ آزادی از جان بر دار
از خواب خواری گردید ایران بیدار
دل را چون دریا بر این طوفان بسپار
شوری دیگر در سر ماست
شوق اوجی در تن ماست
آزادی دامن بگشا
آهنگی دیگر بسرا
از خود گذر کن
هر سو نظر کن
بنگر ایران را
نور تابان را
عصری نو شد
چهره بگشا
جانانه میهن، افسانه میهن
امید ما را، کاشانه میهن