سلام،
تردیدی نیست که یکی از آثار سرامد استاد شجریان، آلبوم بیداد است که در نوع خود با توجه به شرایط زمانی و اوضاع کشور، اثری ویژه به شمار می‌رود. امروز از این آلبوم، غزلی از حضرت لسان‌الغیب را انتخاب کرده‌ام که در دستگاه همایون به زیبایی اجرا شده است:
دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم
که دل به دست کمان‌ابروییست کافر کیش
خیال حوصله بحر می‌پزد، هیهات
چه‌هاست در سر این قطره محال‌اندیش
بنازم آن مژه شوخ عافیت‌کش را
که موج می‌زندش، آب نوش بر سر نیش
ز آستین طبیبان، هزار خون بچکد
گرم به تجربه، دستی نهند بر دل ریش
به کوی میکده، گریان و سرفکنده روم
چرا که شرم همی آیدم ز حاصل خویش
نه عمر خضر بماند، نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش
بدان کمر نرسد دست هر گدا، حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش