سلام،
ضمن تبریک فرا رسیدن زادروز حضرت علی (ع)، امروز یکصدمین شعر ناب فارسی را که استاد شجریان در آثار آوازی خود اجرا کرده است، تقدیم می‌کنم. این غزل زیبا و البته مشهور حضرت حافظ در دستگاه ماهور و با همنوازی استادان بنام موسیقی ایرانی مرحوم بدیعی، استاد پایور، استاد محمد اسماعیلی و استاد ظریف در برنامه گلهای تازه ۱۸۵ عرضه شده است.
روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد
شکر ایزد که به اقبال کله‌گوشه گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
صبح امید که بد معتکف پرده غیب
گو برون آی که کار شب تار آخر شد **
آن پریشانی شبهای دراز و غم دل
همه در سایه گیسوی نگار آخر شد
باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز
قصه غصه که در دولت یار آخر شد
ساقیا لطف نمودی قدحت پر می باد
که به تدبیر تو، تشویش خمار آخر شد
در شمار ارچه نیاورد کسی حافظ را
شکر، کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد **
** این ابیات در آواز نیامده است.
سلام،
علی اکبر خان شیدا یکی از شاعران و تصنیف‌سرایان چند دهه گذشته ایران است که آثار زیبای او را اهالی موسیقی و آواز بسیار می‌پسندند و به کار می‌برند. از جمله این آثار تصنیفی است که آقای شجریان، دو بار آن را اجرا کرده است. که یک بار در آلبوم بت چین یا همان گلبانگ ۱ و یک بار هم در آلبوم آهنگ وفا عرضه شده است. و اجرای هر دو در دستگاه ماهور بوده است.
ز من نگارم خبر ندارد
به حال زارم نظر ندارد
خبرندارم من از دل خود
دل من از من خبر ندارد
کجا رود دل که دلبرش نیست
کجا پرد مرغ که پر ندارد
امان از این عشق، فغان از این عشق
که غیر خون جگر ندارد
همه سیاهی، همه تباهی
مگر شب ما سحر ندارد
بهار مضطر، منال دیگر
که آه و زاری اثر ندارد
جز انتظار و جز استقامت
وطن علاج دگر ندارد
ز هر دو سر بر سرش بکوبد