سلام،
فکر می‌کنم نوبتی هم که باشد، امروز نوبت حضرت سعدی است که غزلی از او را که جناب شجریان در خرداد ۱۳۵۳ و در برنامه گلهای تازه ۹۷ در دستگاه سه‌گاه اجرا کرده‌اند، تقدیم کنم. این برنامه با همنوازی روانشادان صارمی، بدیعی و جهانگیر ملک تهیه شده بود.
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم
به گفتگوی تو خیزم، به جستجوی تو باشم
به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم
نظر به سوی تو دارم، غلام روی تو باشم
به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم
ز خواب عاقبت آگه، به بوی موی تو باشم **
حدیث روضه نگویم، گل بهشت نبویم
جمال حور نجویم، دوان به سوی تو باشم
می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان
مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم
هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن
وگر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم
** این بیت در آواز نیامده است.
سلام دوست عزیز. در وبلاگ منجی مطالبی را راجع به آخر الزمان و ظهور امام زمان علیه السلام درج می کنم. خوشحال می شوم اگر شما نیز به این وبلاگ سر زده و نظرات خود را بیان نمایید.