صبح امید

سلام،

ضمن تبریک فرا رسیدن زادروز حضرت علی (ع)، امروز یکصدمین شعر ناب فارسی را که استاد شجریان در آثار آوازی خود اجرا کرده است، تقدیم می‌کنم.  این غزل زیبا و البته مشهور حضرت حافظ در دستگاه ماهور و با همنوازی استادان بنام موسیقی ایرانی مرحوم بدیعی، استاد پایور، استاد محمد اسماعیلی و استاد ظریف در برنامه گلهای تازه ۱۸۵ عرضه شده است.

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

شکر ایزد که به اقبال کله‌گوشه گل

نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

صبح امید که بد معتکف پرده غیب

گو برون آی که کار شب تار آخر شد  **

آن پریشانی شبهای دراز و غم دل

همه در سایه گیسوی نگار آخر شد

باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز

قصه غصه که در دولت یار آخر شد

ساقیا لطف نمودی قدحت پر می باد

که به تدبیر تو، تشویش خمار آخر شد

در شمار ارچه نیاورد کسی حافظ را

شکر، کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد  **

** این ابیات در آواز نیامده است.