سلام،
به اعتقاد من، آلبوم شب، سکوت، کویر جناب شجریان یکی از بهترین آثار ایشان است و گرچه با فروتنی به نوعی سعی کرده‌اند که از شباهت آن با موسیقی مقامی طفره بروند، اما حال و هوای اثر و خصوصا حضور استادانی چون مرحوم حاج قربان سلیمانی در میان همنوازان، آن را به عنوان اثری حاوی موسیقی مقامی معرفی می‌نماید.
به هر تقدیر در این آلبوم ۵ دوبیتی از بابا طاهر با زیبایی خاصی اجرا شده که تقدیم می‌کنم:
تو که نازنده بالا دلربایی
تو که بی‌سرمه چشمون، سرمه‌سایی
تو که مشکین دوگیسو در قفایی
به ما گویی که سرگردون چرایی
سیه بختم که بختم واژگون بی
سیه روزم که روزم تیره‌گون بی
شدم محنت کش کوی محبت
ز دست دل که یارب غرق خون بی
بمیرم تا تو چشم تر نبینی
شرار آه پر آذر نبینی
چنان از آتش عشقت بسوزم
که از ما رنگ خاکستر نبینی
ز عشقت سوختم ای جان کجایی
بماندم بی سر و سامان کجایی
نه جانی و نه غیر از جان چه چیزی
نه در جان، نه برون از جان کجایی
دلم دردی که دارد با که گوید
گنه خود کرده، تاوان از که جوید
دریغا نیست همدرد موافق
که بر بخت بدم خوش خوش بروید
گل وصلت فراموشم نکرده
وگرنه خار از سر گورم بروید
شب
سکوت
کویر
رمضان
در زیبایی این اثر تردیدی نیست. دوبیتی‌های باباطاهر هم به‌خوبی با کمانچه هم‌نوا شده‌اند. البته فراموش نکنیم که آخرین شعر «دلم دردی که دارد با که گوید...» نه دوبیتی است و نه از آن باباطاهر. اگرچه به لحاظ وزن دقیقاً وزن «مفاعلین مفاعلین مفاعیل» و مشابه دوبیتی‌های بابا طاهر است. این شعر آخر از عطار نیشابوری است.