مرغ سحر

سلام،

یکی از اشعاری که طی چند دهه گذشته مضمون نجوای ما ایرانیان است و همواره از شنیدنش اشکمان جاری می شود، سروده مرحوم محمدتقی خان بهار (ملک‌الشعرا) است و غلیان احساسات با شنیدن این شعر، سنتی و مدرن یا مذهبی و غیر مذهبی نمی شناسد. عجبا!

این شعر زیبا را جناب شجریان یک بار در کنسرت ماهور در آمریکا اجرا کرده که در قالب آلبوم سرو چمان (البته اجرای امریکا) عرضه کرده و دیگر بار در کنسرت همنوا با بم  و البته این بار با همخوانی فرزندش همایون و صدالبته همراهی جمعیت مشتاق بیننده عرضه نموده است. و از آن پس در اغلب کنسرت‌های داخل کشور ایشان و بعضا در آلبوم‌های آن‌ها از جمله کنسرت سال ۱۳۸۶ تکرار شده است.

مرغ سحر ناله سر کن 

داغ مرا تازه‌تر کن

زآه شرربار این قفس را 

برشکن و زیر و زبر کن

بلبل پربسته ز کنج قفس درآ  

نغمه آزادی نوع بشر سرا

وز نفسی عرصه این خاک توده را پرشرر کن

ظلم ظالم، جور صیاد 

آشیانم داده بر باد

ای خدا، ای فلک، ای طبیعت 

شام تاریک ما را سحر کن

نوبهارست، گل به بارست 

ابر چشمم، ژاله بارست

این قفس چون دلم، تنگ و تارست

شعله فکن در قفس ای آه آتشین  

دست طبیعت، گل عمر مرا مچین

جانب عاشق نگر ای تازه گل 

ازین بیشتر کن، بیشتر کن، بیشتر کن

مرغ بی‌دل، شرح هجران، مختصر، مختصر، مختصر کن

عمر حقیقت به‌سر شد 

عهد و وفا بی‌سپر شد

ناله عاشق، ناز معشوق 

هردو دروغ و بی‌اثر شد **

راستی و مهر و محبت، فسانه شد  

قول و شرافت همگی از میانه شد  

از پی دزدی، وطن و دین بهانه شد، دیده تر شد **

ظلم مالک، جور ارباب  

زارع از غم گشته بی‌تاب

ساغر اغنیا بر می ناب 

جام ما پر ز خون جگر شد **

ای دل تنگ، ناله سر کن 

از قویدستان حذر کن

از مساوات، صرف نظر کن **

ساقی گلچهره بده آن آب آتشین 

پرده دلکش بزن ای یار دلنشین

ناله بر آر از قفس ای بلبل حزین **

کز غم تو سینه من، پر شرر، پر شرر، پر شرر شد **

** این ابیات در آوازها نیامده است.