مژده بهار

سلام،

مدتیست که از حافظ ننوشته‌ام و این مایه ملالت است. پس شعر امروز را که بی مناسبت با حال و هوای این روزها نیست، از حضرتش تقدیم می‌کنم که توسط استاد شجریان با همنوازی تار استاد فرهنگ شریف و ویلن مرحوم بدیعی در چهارگاه نواخته و زمزمه شده و در برنامه گلهای تازه ۱۴۰ عرضه شده است:

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

وظیفه گر برسد، مصرفش گل است و نبید

صفیر مرغ برآمد، بط شراب کجاست

فغان فتاد به بلبل، نقاب گل که کشید

ز میوه‌های بهشتی، چه ذوق دریابد

هرآن که سیب زنخدان شاهدی نگزید  **

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب

به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید  **

ز روی ساقی مهوش، گلی بچین امروز

که گرد عارض بستان، خط بنفشه دمید

چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد

که با کس دگرم نیست برگ گفت و شنید

من این مرقع رنگین، چو گل بخواهم سوخت

که پیر باده فروشش به جرعه‌ای نخرید

بهار می‌گذرد، دادگسترا دریاب

که رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید

** این ابیات در آواز نیامده است.