حدیث عشق

 

سلام، وقت به خیر

مدتی است که از شیخ اجل سعدی، غزلی ننوشته ام. شعر امروز از غزلیات سعدی است که آقای شجریان یک بار در دستگاه سه‌گاه اجرا و در آلبوم رسوای دل عرضه کرده و دیگر بار در دستگاه ماهور اجرا و در آلبوم  قاصدک عرضه کرده است:

جزای آنکه نگفتیم، شکر روز وصال

شب فراق نخفتیم، لاجرم ز خیال

بدار یک نفس ای قائد این زمام جمال

که دیده سیر نمی گردد از نظر به جمال  **

اگر به گوش فراموش عهد سنگین دل

پیام ما که رساند مگر نسیم شمال

به تیغ هندی دشمن، قتال می نکند

چنان که دوست به شمشیر غمزه‌، قتال  **

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند

نظر، حرام بکردند و خون خلق حلال

غزال اگر به کمند اوفتد، عجب نبود

عجب فتادن مرد است در کمند غزال

تو بر کنار فراتی، ندانی این معنی

به راه بادیه دانند، قدر آب زلال

اگر مراد نصیحت کنان ما اینست

که ترک دوست بگوییم، تصوریست محال

به خاک پای تو داند که تا سرم نرود

ز سر به در نرود همچنان امید وصال

حدیث عشق چه حاجت که بر زبان آریم

به آب دیده خونین، نوشته صورت حال

سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست

که ذکر دوست نیارد، به هیچگونه ملال

به ناله، کار میسر نمی شود سعدی

ولیک ناله بیچارگان خوش است، بنال

** این ابیات در آواز نیامده است.