سلام،
عموم ما ایرانیها معتقدیم که با بقیه فرق داریم. آنجا که بهتر از دیگرانیم، آن را به حساب هوش سرشار، تمدن کهن، اقلیم استثنایی و... مان میگذاریم و آنجا که نقطه ضعف داریم، آن را به عقب ماندگی تاریخی ناشی از سلطه قبیلهای، اقتصاد نفتی، کم سوادی عمومی و... مان نسبت میدهیم.
هرکدام از این مولفهها گرچه به طور نسبی صحیح هستند و قابل اعتنا ولی اینگونه دلایل و عوامل، آنچنان گستردهاند که این سپهر، سر و ته ندارد.
به این میگویند معجزه ایرانی بودن. در معجزه ایرانی بودن ما همین بس که از یک طرف ۸ سال جنگ تحمیلی را با رشادت و ابتکارهای عجیب فنی و نظامی اداره میکنیم و از طرف دیگر ۳۰ سال طول میکشد تا بتوانیم یک خط مترو بسازیم.
یا مثلا رفتار اجتماعیمان هیچگاه قابل پیشبینی نیست. ماجراهای قبل و بعد از انتخابات ریاست جمهوری ماضی از اینگونه نمونههاست.
به هر تقدیر این مقدمات را تحریر کردم تا دو نکته را بگویم.
اول اینکه چندی پیش کتابی با عنوان (معجزه ایرانی بودن) را انتشارات زوار منتشر کرده که مجموعهای از یادداشتهای استاد فرهیخته جناب آقای دکتر علی اصغر حلبی است در باب همین خصایل ما ایرانیها و مقدمه آن را هم شادروان استاد محمد علی جمال زاده به رشته تحریر درآورده است. و پیشنهاد میکنم خواندن آن را.
دوم اینکه با توجه به تحریر یادداشتهای موصوف در سالهای گذشته، به نظرم رسید که با اجازه جناب دکتر حلبی ــ که ۱6 سال پیش افتخار شاگردی ایشان را داشتم و در محضرشان تلمذ جامعه شناسی دین و... را کردم و بهرهها بردم ــ یادداشتهایی را به صورت موجز و پراکنده به آن مجموعه بیفزایم و در همین وبلاگ عرضه کنم. چرا که یادآوری مباحث جدیدتر و رفتارهای ملموستر از زمانه فعلی ما ایرانیها شاید جذابتر باشد و در نهایت معجزه ایرانی بودن ما را بیشتر به رخ بکشد. بقیه این مقال، باشد برای مجالی دگر.