دل خونین

سلام،

در تیر سال ۱۳۷۲ و در جریان کنسرتی که آقای شجریان با همنوازی تار استاد محمدرضا لطفی در پاریس اجرا کردند، غزلی از حضرت حافظ در بیات اصفهان اجرا شد که بعدا در آلبوم چشمه نوش عرضه شد و اکنون تقدیم شما می‌کنم. البته شایان ذکر آن که این غزل زیبا یک بار هم در افشاری و در برنامه رادیویی برگ سبز 216 توسط جناب شجریان اجرا شده است:

ما سرخوشان مست دل از دست داده‌ایم

همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم

بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند

تا کار خود، ز ابروی جانان گشاده‌ایم

ای گل تو دوش، داغ صبوحی کشیده‌ای

ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم  **

پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد

گو باده صاف کن که به عذر، ایستاده‌ایم  **

کار از تو می رود، مددی ای دلیل راه

کانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم  **

چون لاله، می مبین و قدح در میان کار

این داغ بین که بر دل خونین نهاده‌ایم

گفتی که حافظ، این همه رنگ و خیال چیست

نقش غلط مبین که همان لوح ساده‌ایم  **

** این ابیات در آواز نیامده است.