سایه لرزان

سلام، اوقاتتان به نیکی

امروز تصنیفی را از جناب استاد شجریان تقدیم حضورتان می‌کنم که از جمله اجراهای خصوصی ایشان در دستگاه شور محسوب می‌شود. متاسفانه سراینده کلام این تصنیف بر من کمترین معلوم نیست. از دوستان استدعا دارم اگر اطلاعاتی در این زمینه دارند، دریغ نفرمایند.

ای عشق من کو عهد و  پیمانت

آواره شد مرغ غزل‌خوانت

نه کسی دمسازم شد، نه دلی همرازم شد

چه کنم

شاهد غم‌هایم همه شب، سایه لرزانم

خاطره‌ها دارم ز تو ای عشق گریزانم

تا کی باید به نیمه شب‌ها

بشمارم من ستاره‌ها را

بس کن دوری تو بیا

عشق و بی تابی‌ها، رنج و بی خوابی‌ها

تو بیا خوابم کن

 آتشم آبم کن

بشنو قصه تلخ شب‌هایم را

بشنو نغمه قلب تنهایم را

من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم

تو می‌روی به سلامت، سلام ما برسانی **

صدای من در ظلمت شب در آسمان‌ها پر گیرد

بیا که با تو این دل من سرود شوق از سر گیرد

به خدا از خانه من نور و شادی رفته دگر

هر شب من منتظرم با چشم تر

** این بیت از سروده‌های حضرت سعدی است که غزل آن به این مطلع مزین است: 

 " ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی"