مستی عشق

سلام،

در این روزهای آغازین پاییز و مقارن با روز مولوی در تقویم ایرانی، غزلی تقدیم محضرتان می‌کنم از حضرت مولانا جلال‌الدین که جناب شجریان آن را با همنوازی گروه آوا: همایون شجریان، مجید درخشانی، سعید فرجپوری، حسین رضایی نیا و حسین بهروزی در سال 1386 در کنسرت اصفهان و در سال 1389 در کنسرت سلیمانیه عراق و در ماهور اجرا کرده‌اند:

دردی است در این دل که هویدا نتوان کرد

سری است در این سینه که پیدا نتوان کرد

تا دیده ما را ندهد حسن تو نوری

در باغ جمال تو تماشا نتوان کرد

گویایی من تا ز تو نبود به همه عمر

از لعل تو یک بوسه تمنا نتوان کرد **

تا دیده نپوشیم ز روی همه اغیار

اندیشه آن چهره زیبا نتوان کرد

از مهر تو یک ذره چو خالی نتوان یافت

قطع نظر از دیر مسیحا نتوان کرد

عالم چو همه میکده باده عشق است

مستی می و عشق به یک جا نتوان کرد

چون از دل عاشق خبری نیست کسی را

افکار دل عاشق شیدا نتوان کرد

تا عیسی جان پا ننهد بر سر عالم

یک سیر بر این طارم مینا نتوان کرد

** این بیت در آواز نیامده است.

نگار سرمست

سلام، وقت به خیر. طاعاتتان در درگاه حضرت حق مقبول باد.

در تابستان ١٣٨۶ گروه آوا کنسرتی در تهران برگزار نمودند، که بخشی از اجراهای آن در قالب آلبوم سخن عشق تقدیم دوستداران موسیقی اصیل ایرانی شد. از جمله آثار اجرا شده در این کنسرت، غزلی از حضرت سعدی بود که در ماهور اجرا شد. همنوازان آواز استاد شجریان در این اجرا، آقایان مجید درخشانی، محمد فیروزی، سعید فرج پوری، حسین رضایی نیا و همایون شجریان بودند که به ترتیب؛ تار، بربط، کمانچه، دف و تنبک نواختند.

دیر آمدی ای نگار سرمست

زودت ندهیم دامن از دست

بر آتش عشقت آب تدبیر

چندان که زدیم باز ننشست

بیچاره کسی که از تو بگریخت

آسوده تنی که با تو پیوست

از پیش تو، راه رفتنم نیست

چون ماهی اوفتاده در شست **

از رای تو سر نمی‌توان تافت

وز روی تو در نمی‌توان بست

ای سرو بلند بوستانی

در پیش نهال قامتت، پست **

چشمت به کرشمه، خون من ریخت

از قتل خطا، چه غم خورد مست

سودای لب شکردهانان

بس توبه صالحان که بشکست

سعدی ز کمند خوبرویان

تا جان داری نمی‌توان رست

ور سر ننهی بر آستانش

دیگر چه کنی، دری دگر هست؟ **

** این ابیات در آواز نیامده است